Plac i Bazylika Św. Marka Wenecja

Kiedy powstało najpiękniejsze miejsce na Ziemi stworzone ludzkimi rękami? Rzecz miała miejsce w IX wieku kiedy to rozpoczęto budowlę bazylikę św. Marka. Początkowo pełniło ono funkcję placu, na którym składowano materiały przeznaczone na budowę świątynię. Z kolejnymi latami miejsce nabierało swojego uroku. Aż po dzień dzisiejszy jest arcydziełem. Wąskimi uliczkami, przez mniejsze i większe mosty przed nami plac i bazylika św. Marka w Wenecji.

Na Plac Św. Marka w Wenecji

Przyjeżdżając do Wenecji autobusem lub pociągiem na jeden dzień warto rozważyć podwiezienia na Plac św. Marka w Wenecji wodnym tramwajem. Z drugiej strony musimy mieć świadomość, że tracimy sporo z uroku jaki daje to miasto gdy poruszać będziemy się pieszo. Do celu prowadzą nas tablice zamontowane na rogach budynków. Są na tyle oryginalne, że można zakupić je sobie jako souvenir. Stoiska, mniejsze i większe sklepy sprawiają, że dotarcie na Plac Św. Marka w Wenecji zajmuje trochę czasu.

W drodze do celu jedyne wzniesienia poziomów to momenty gdy wchodzimy na most wznoszący się pomiędzy dwoma brzegami kanału. Dotarcie na miejsce jest jedną z najbardziej ekscytujących chwil jakie przytrafić się mogą w trakcie podróżowania po Świecie. Plac Św. Marka to najcenniejszy zakamarek świata. W pierwszej połowie lipca uroku ujmuje nieco budowana scena i rozstawione rzędy krzeseł na widowni. Za parę dni ma się tu odbyć wielki koncert muzyki klasycznej.

Retuszuje widok, wycinam z otaczającego widoku ten cały bałagan. Ściana po ścianie, mur obok muru, niezwykłe okiennice, wszystko jest dopracowane, dopieszczone, idealne i perfekcyjne. Trudno oderwać oczy, ruszyć dalej. Jak magnes przyciąga bazylika św. Marka w Wenecji. Nieco przysłania ją dzwonnica św. Marka. Tu wszystko jest Marka, żona, syn i on. Drzwi do świątyni są już zamknięte, dziś nie wejdziemy do środka. Idziemy w kierunku wybrzeża, mijamy dwie monumentalne kolumny.

Spacer po placu św. Marka

Drogowskaz na Plac Św. Marka w Wenecji — Drogowskaz na Plac Św. Marka

Na jednej z nich jego symbol, który stał się rozpoznawalnym symbolem Republiki Weneckiej, herbem Wenecji. Skrzydła lwa symbolizują jego duchowe uniesienie. Lew zaś jest odzwierciedleniem siły i mocy słów zawartych w ewangelii. To już plac wenecki, choć wydaje się, że mało kto się w tym orientuje. Stając na jego krawędzi przed nami rozpościera się widok, który doskonale komponuje się z miejscem, w którym jesteśmy.

Przez sekundę w głowie pojawia się niepewność – czy wypada stać do niego tyłem? Całe to otaczające piękno swoją kropkę nad i osiągnęło w XVI wieku. Dobrze, że Wenecja i Włochy nie wpadły w ręce sowieckich bękartów. Pewnie zmienili by coś jeżeli nie na samym placu św. Marka to w jego obrębie. Pozostawmy to bzdurne gdybania. Jesteśmy w najpiękniejszym miejscu na świecie. Niepotrzebne jest kosmicznie drogie espresso do tego aby serce i dusza czuły się tak dobrze.

W takich chwilach już wiesz, że podróżowanie w parze z miłością życia jest czymś wspaniałym. Móc dzielić się tym wszystkim. Chwila wytchnienia na jednej z murowanych ław przy Palazzo Ducale i dalsza droga, kierunek, który mimo woli kieruje nas jak wodę w rzecze, tylko w jednym kierunku. Miło jest wrócić następnego dnia na plac św. Marka w Wenecji.

Bazylika Św. Marka w Wenecji

Podobno miejsce pochówku św. Ewangelisty wybrał mu anioł, który objawił mu się w trakcie postoju w podróży morskiej. Bazylika Św. Marka w Wenecji rozbudowywana przez wieki dziś jest arcydziełem zarówno zewnątrz jak również w środku. Ile czasu musiałoby minąć aby można skupić się na modlitwie i rozmowie ze Stwórcą wewnątrz świątyni.

Namacalny przepych, nie ma w sobie nic ze skromności. Ludzkie dłonie zbliżyły się do doskonałości, zadbano o każdy szczegół, nic co dostępne jest dla zwiedzających nie jest dziełem przypadku. Inspiracją do projektu świątyni były istniejący wówczas kościół świętych Apostołów w Konstantynopolu, którą w XV wieku zburzyli Turcy. Na szczęście bazylika św. Marka, pomimo różnych losów przetrwała i dziś jest swoistym oczkiem w głowie współczesnego świata.

Wchodząc do wnętrza, bazylika Św. Marka jest dziełem sztuki, które siłą rzeczy wybiera sakralną moc tego niezwykłego miejsca. To uczucie towarzyszy już od chwili gdy staniemy u progu, i spojrzymy na główną fasadę świątyni. Wydawać się może niepozorna, wieże nie wznoszą się wysoko ku niebu. To wręcz spójna bryła, dopieszczona i idealnie przemyślana. Człowiek wybudował i wykończyć, być może nieświadom, że dokonał cudu.

Zwiedzanie bazyliki Św. Marka

W drugim dniu nadarza się okazja wejścia do świątyni. Przed jednym wejście ustawia się długa kolejka. Po lewej stronie ludzie wchodzą na bieżąco. Od rodzaju biletu jaki zakupicie zależy jak długo będziecie czekać. Zamawiając bilety online macie wejście na wybraną godzinę. Wystarczy zrobić to przy bramce i w zasadzie od razu można wchodzić. Ochrona nie weryfikuje czasu.

Najtańszy bilet online zwalnia was tylko z czekania w długiej kolejce. Nie ma on żadnych przywilejów w środku. Bazylika Św. Marka w Wenecji podzielona jest na kilka części dostępnych do gości i podstawowy bilet nie obejmuje wszystkiego. Wejście na chór czy za ołtarz związane jest z dodatkowymi dopłatami do bilety. Decyzja o tym czy dopłacać jest kwestią indywidualną. Wejść trzeba, to co zobaczyć można obchodząc dookoła ławy dla wiernych jest warte każdego wydanego euro.

Czas zwiedzania zależy od tego jak bardzo będziecie wgłębiać się w szczegóły. Może to potrwać nawet kilka godzin. Bazylia Św. Marka w Wenecji robi wrażenie patrząc niemal z każdej perspektywy jak i przystając przy jakimś elemencie, którego precyzja wykonania jest aż trudna do uwierzenia. Zostawiono tu dużo serca, duszy i miłości. Bez absolutnego zaangażowania nigdy nie udałoby się dokonać tak pięknego arcydzieła.

Epilog

Plac Św. Marka w Wenecji tętni życiem. Spotkamy tu ludzi z całego świata. Pomimo wysokiej temperatury, żaru lejącego się z nieba, każdy chłonie całym sobą chwile w tym niezwykłym miejscu. Można przysiąść przy stoliku, napić się kawy lub czegoś chłodnego. Znajdując cień przy murze można spocząć, przysiąść i odkrywać jeszcze więcej skanując dostępne zakamarki.

Wenecja chciałaby żyć normalnie. Trudno zdefiniować tą codzienność jakiej oczekuje. Przodkowie dzisiejszych mieszkańców uczynili ją najpiękniejszym miejscem na Ziemi. Nie chce mi się wierzyć, że znajdzie się sposób by zniechęcić turystów do przyjazdu i zwiedzania. To wszystko jest zbyt piękne by ograniczać je. Wszystkiego zaradzić powinna wspólna wyrozumiałość. Nie łatwa. Skoro udało się stworzyć miasto na wodzie to czy może się coś tam nie udać?